<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sima_ozkan/?hl=en" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sima Özkan</a>Kaz Dağları’nın göğe yükseldiği, gökyüzün yere indiği; her yerden, her gerçeklikten uzak bir hafta sonunda, dünya sadece yeşildi ve gece indiğinde sadece yıldız. Bu hafta, doğaya her daim yakın olma derdine düşmüş Dünyahali okurları için harika bir kamp ve yürüyüş rotasına açılan keşif penceresini aralıyorum. Daha önce Uludağ Üniversitesi bünyesinde aldığım “Doğa ve Orman Pedagojisi” eğitiminden söz etmiştim. Bu defa başka başka illerden, bu eğitimi alan, “doğa ve çocuk” paydasında bir araya gelen tüm eğitmenlere açık bir buluşma gerçekleşti.&nbsp;Altınoluk’tan Küçükkuyu’ya ilerlerken Narlı Köyü’ne doğru sağa saptık ve yaklaşık bir saat süren orman yolunda ilerledik. Yolun kendisi, varacağımız yeri muştuluyordu âdeta. Ardımızda gökyüzüne karışan deniz, kıvrıla kıvrıla ilerleyen toprak yol, yavaş yavaş ilerleyip bizi manzaranın tadını çıkarmamaya mecbur ediyor gibiydi. Ve sonra bir tarafı Çanakkale, bir tarafı Balıkesir sınırlarında, dağların ortasında bir çanağın içine düştük. Düştük diyorum çünkü Darıdere Tabiat Parkı’nın verdiği his buydu. Sanki dağların ardında başka bir dünya yoktu ve biz dağın kalbine dilediğimiz kadar sığınabilirdik. Milli Parklara bağlı özel bir kamp işletmesi, bu tabiat parkına adını veren Darı Dere’nin kıyısına kurulmuş. Kamp alanının arkasında ise araç geçişine kapanan toprak yol devam ediyor. Uzun bir yürüyüş rotası. Darı Dere’yle birlikte kıvrılıyor ve gitgide yükseliyor.&nbsp;Kampımızın ilk sabahı sevgili Nazım Tanrıkulu ile flora keşfine çıktık. İçmek için laden yaprakları, salataya katmak için yarpuzlar topladık; sığırkuyruğunun sarı çiçeklerini, kantaron çeşitlerini, kansere şifa zimerit otunu yakından tanıdık; kardeş bitkilerin hikâyelerini dinledik ağzından.&nbsp;Biz yürüyüp kızılşahinler uçarken Kazdağı göknarlarının üzerinde, yürüdüğümüz bu yolun, Roma’yı kuranların yürüdüğü yol olduğunu öğreniyoruz yoldaki bir tabeladan. Truva Savaşı’nın ardından yakıp yıkılan Troya Antik Kenti’nden yola çıkan Aenas ve arkadaşlarının ilk mola yeriymiş Darıdere. O zamanların İda Dağı’nı aşıp Antandros Antik Kenti’ne geçmişler; günümüzde ziyarete açık olan bu denize kıyı kentte gemiler yapıp denize açılmışlar. Yeni bir kent kurmakmış görevleri. Roma yakınlarındaki Lavinium kentini kurmuşlar. Misya Yürüyüş Yolları’ndan Altınoluk-Darıdere Rotası, yani Aenas Yolu işte böyle belirlenmiş. İÖ 13. yüzyılda, Roma İmparatorluğu’nu kuran kahramanların yürüdüğü yolu tersten aşmak kesinlikle özel bir deneyimdi.&nbsp;Misya Yürüyüş Yolları Projesi; Balıkesir ili sınırları içindeki tüm ormanlık alanlarda doğa yürüyüşü yolları ve doğa sporlarına yönelik altyapı çalışmalarının artırılmasıyla ekoturizm desteklemek için planlanmış bir proje ve zamanla Likya Yolu kadar ziyaretçi çekmeyi hedefliyor.&nbsp;Bu hafta sonu Perseid meteor yağmuruyla da taçlandı. Işık kirliliğinde bu denli uzakta, yıldızlar sanki üzerimize yağıyordu. Şifa suyunun serinliği niyetine içtiğim, arındığım suları. Ve berrak havası hâlâ ciğerlerimde. Darıdere, yüzebileceğiniz doğal havuzları, travertenleri, minik şelaleleri, dere boyunca da ilerleyebileceğiniz zorlu trekking rotasıyla kuzey Ege’den geçenlerin, dünya sadece yeşil olsa diyenlerin mola vermeleri gereken bir nokta.&nbsp;

Dünyahali

Ekoturizmi desteklemek

Dünya sadece yeşildi

<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sima_ozkan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sima Özkan</a>Sonbaharın serinliği kendisini gösterirken rota yeniden hesaplandı ve İzmir’in göbeğindeki bir ormanda buldum kendimi. Balçova Terapi Ormanı’nda. Şehrin kıyısında, tüm karmaşanın âdeta yanı başında. Fahrettin Altay’dan Seferihisar yolunda ilerlerken solunuzda, birkaç sıra apartmanın ardında neredeyse bulutlara kadar yükselen, denize bakan bir ormanın uzandığını görmüşsünüzdür belki. Ben de hep görmüştüm ama bu dağ sırasının yürüyüşe uygun bir parkur olduğundan haberim yoktu. Girişine Balçova Termal Oteli’nin içinden ulaşmak gerekiyor. Otelin hemen arkasındaki ilk sağda, aşağı doğru kıvrılan, dar, toprak bir yol. Tabela olmadığı için kafa karıştırıcı olsa da duvardaki insan eliyle yazılı işaret belki sizin dikkatinizi çeker.Dağ dik olunca yürüyüş parkurunun da kolay olduğunu sanmayın. Yokuşlar bazen öyle dikleşiyor ki sırtınızdaki her bir su damlası, her bir meyve tanesinin ağırlığı bacaklarınıza biniyor.&nbsp;Yol, iş makinesiyle açılmış, geniş, toprak bir yol. Her 500 metrede tabelalarla kat ettiğiniz yolu ölçebiliyorsunuz. Yol boyunca pek çok bank, piknik çardağı ve çeşme var ama çeşmeler akmıyordu. 2.000 metre sonrasında Gediz Deltası’na kadar uzanan bir körfez manzarası arkamıza dönünce şaşırtıyor. 3.000 metreden sonra bir de baraj manzarası da olsa da biz o kadar ilerlemeden, yaklaşık 2.500. metredeki bir çardağın arkasındaki patikayı takip ederek Manastır diye anılan açıklık alana vardık. Kocaman bir orman içi açıklık. Burada eskiden manastır olduğu düşünülen bir yapının duvarları, tam ortasındaki zeytin ağaçları ve gölgesi tatlı bir sürpriz.Ormanda başka sürpriz olaylar da gelebilir başınıza.&nbsp;Şöyle ki, biz iki eğitmenin bu ormanı keşfetme amacı, Ocak ayına kadar belli aralıklarla çocuklarla bir araya gelip Uludağ Üniversitesi, Doğa ve Orman Pedogojisi Eğitimi’nin portfolyo çalışmasını gerçekleştirmekti. Çocuklar için çocukların gözünden ve onlarla yapacaklarımızın planını yaparak, hiç bilmediğim bu ormanı yerden göğe tanımaya çalışmak... Birden tuttuğumuz yolun anlamlı bir yol olduğunun işareti geldi evrenin bir yerinden. Çocuklar için risk oluşturabilecek ne varsa toplarken, ormanda gözümüze çarpan tüm çöpleri toplamaya başladık. Bunca zamandır çöp toplarım dağdan taştan denizden, hiç aferin almamıştım. Aldık.Akşamüstü artık ormandan inerken, yine adım başı durup yerden bir çöp alırken, gün boyunca daha önce de karşılaştığımız bir adam yanımıza geldi ve İngilizce, “Size bir şey sorabilir miyim?” dedi. Ayak üstü bu kısa sohbet, bizim oralı, onun İngiliz olduğuyla devam etti. “Bu yaptığınıza pek sık rastlanmıyor,” diye ekledi. Kendi ülkemizde, kendi ormanımızda, ortalıkta çöpü atabileceği hiçbir şey olmadığı için vatandaş yaptığı piknikten geriye kalanı, içtiğin suyun önce kapağını, sonra şişesini ve hatta sigarasının izmaritlerini gelişigüzel savururken, bir yabancı, bir turist bizim çöplerimizi kendine dert edinmiş ve bizi takdir etmişti.&nbsp;Siz siz olun, keşfettiğiniz, size huzur veren her ormanı, deniz kıyısını elinizden geldiğince çöplerden arındırın. Belki siz de bir gün bizim ormandaki arkadaşımızla karşılaşırsınız.&nbsp;

Balçova Terapi Ormanı  

Ormandaki Çöpleri Toplamak Size Ne Kazandırabilir?

<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sima_ozkan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sima Özkan</a>“Ormana gittim; çünkü bilinçli yaşamak istiyordum,” diyen Henry David Thoreau gibi neden mi ormandaydım ben iki koca gün?&nbsp;Eteğinde büyüdüğüm dağa, Uludağ’a uzanan ormanlardan birini keşfetmeye gitmedim. İki sabah gözümü ormanın sesleriyle açmak için hiç değil. Güne, doğayı selamlayarak başlamak; kurbağaları gıdıklamak, vıraklamalarıyla kıkırdamak, koskocaman ve rengârenk yusufçuklara bakakalmak; kızböceklerinin akan suya duyduğu aşka hayran kalmak, ısırganları ısırmak; ilk defa testere kullanmak; en doğal yöntemlerle, çakmaksız ateş yakabilmek; ekip çalışmasıyla işbirliği ve iletişim yeteneklerimizi kullanarak dalları öre öre yuvamızı inşa etmek; kendimizi ormana ve oyuna ve keşfe ilk defa dalmış çocuklar sanmak içinse hiç değil. &nbsp;Ya da hepsi...Uludağ Üniversitesi bünyesinde düzenlenen <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/p/CbQSrPhMqQp/?igshid=MDJmNzVkMjY=" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Doğa ve Orman Pedagojisi Eğitmen Eğitimi</a>’nin uygulamalı programına katıldım.&nbsp;Bursa Atatürk Kent Ormanı’nda… Aldığımız teorik eğitimden ve Türkiye çapında kendi okullarını orman okuluna dönüştüren eğitmenlerin deneyimlerini dinledikten sonra bu defa bizler öğrenci olacak ve ormana giden çocukların ormandaki günlük rutinleri ilk elden yaşayacaktık. Birbirinden oyundaş orman liderlerimiz ve her biri kendi alanında uzman, yetenekli, keşfetmeye meraklı doğaperest arkadaşlarımla iki gün, bir derenin kıyısında toplaşıp ormana daldık. Artık yalnız ya da çocuklarla, doğada attığımız her adım daha anlamlı, daha bilinçli olsun diye.Ormanın kendisi okul. Ormanın kendisi öğretmen.Orman okulları, alternatif eğitim sistemleri içinde en duvarsızı, en kuralsızı. Doğanın kalbi orman. Ormanın öğreticiliği de oyunla harmanlanıyor. Nasıl ki çocuklar birbirleriyle büyük ölçüde oyun bağlamında iletişim kurar; biz ormandaki on altı yetişkin çocuk da aynısını yapıyoruz. Neyi, nasıl oynayacağımız konusunda pazarlık yapıyor, müzakere ediyor, orta yolu bulmaya çalışıyor, iş bölümü yapıyor, sabırla sıramızı bekliyor, konuşma taşının kendi avcumuza gelmesi için saniyeleri sayıyoruz.&nbsp;Dahası bu ormanın dilinden anlamayı öğreniyoruz, izleyeceğimiz yolu, duraklarımızı belliyoruz. Oybirliğiyle ormanımıza bir isim vermeye çalışırken, çıkan üç öneriyi bir isimde topluyoruz. Ormana nereden girilir, nerede toplaşılır artık biliyoruz. Günün akışını doğanın bize verdiği sürprizler ve oyun arkadaşlarımızın ilgileri, merakları belirliyor. Bir bakıyoruz kırlangıç otları… Meğer sarı çiçekli, salkım salkım tohum keselerinden can saçan bu bitki, yapraklarını, saplarını biraz incitince turuncu bir sıvı çıkarırmış. Tıpkı incirin sütü gibi, turuncu bir boya. Yürüme ritmimiz bir anda yavaşlıyor. Parmaklarımız turuncu…Derken karşımıza o çocuk şarkısındaki kurbağa çıkıyor. Mini minnacık bir kurbağa ve hep beraber soruyoruz: “Kuyruğun nerede?” İzlediğimiz patikanın tek bir sınırı var. O da ısırgan otları… Neyse ki biz hazırlıklı giyindik ve etrafta bolca sinir otu vardı da kaşınan arkadaşlarımıza şifa olsun… Sonrası mı?&nbsp;Ormana bir hikâye bıraktık.Orman liderlerimizden Ayşe Öğretmen’in de dediği gibi iki günün sonunda, “ormana bir hikâye bıraktık” ve heybemize doldurduklarımızla bizler de portfolyo çalışmamızı yapacak, bu deneyimi çocuklarla yeniden yaşayacak ve hak kazanırsak biz de orman liderleri olacağız.&nbsp;Nasıl mı? "Sima çıkmış yola, gidiyor ormana. Yolda ne gördün Sima? Çınar ağaçları gördüm, bulduğumuz kozalaklara bakarsak, belli ki olmuş sincaplara yuva… Nasıl hareket ediyordu çınarlar? Rüzgârda sallanıyorlardı bir sağa, bir sola..."

Orman liderleri olacağız!

“Ormana Gittim; Çünkü…”

• Bursa Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü’nden Doç. Dr. Gökhan Özsoy’un araştırması, Uludağ'ın son 35 yılda ciddi tahribata uğradığını gösterdi. Milliyet'te yer alan araştırmaya göre, erozyon, yerleşim alanı ve çıplak kaya yüzeylerinin kapladığı alan %7,8’den %13,3’e yükseldi. Alpin çayırlarının ise %2’si yok oldu. Dağdaki 137 endemik canlının 54’ünün neslinin tehlike altında olduğu belirlendi. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/1/1636405798321.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Milliyet<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öneriler: Araştırmada, kayak merkezi dışında turistlerin serbestçe dolaşmasına izin verilmemesi, insan yoğunluğunun azaltılması ve insanların önceden belirlenen rotaları terk etmelerinin önlenmesi gibi önerilere yer verildi.&nbsp;</li></ul>

Uludağ Üniversitesi ile ilgili hikayeler